Het was de laatste dagen echt hectisch. Elke minuut ging op de tentoonstelling en in de voorbereiding van de herdenkingsdag.
Vrijdagavond kwam KWB-Sint-Amandsberg op bezoek. Opnieuw een reeks zeer geïnteresseerde mensen, die alles over het gebeuren wilden weten. Nadien werd er nog druk gekaart onder elkaar en met de gids.
Wat bleek nu ook, dat één van de deelnemers een leerkracht was die nog graag vlug een afspraak wilde maken voor een bezoek met zijn klas volgende week. Toen ik hem vertelde dat we maandag om 9 uur aan de afbouw zouden beginnen was de teleurstelling van zijn gezicht af te lezen. Hij dacht dat we nog een week open waren. Wat jammer nu toch! We konden het niet over ons hart krijgen en beloofden hem met de afbouwwerkzaamheden te wachten tot 10 uur, op voorwaarde dat hij met zijn leerlingen maandag zo snel mogelijk op de tentoonstelling zou zijn. Afspraak werd gemaakt voor maandag 8u45.
We kregen inderdaad de opmerking waarom de tentoonstelling zou kort was. Drie weekends en twee weken is voor de bezoeker wel kort, maar voor het ganse team dat erachter zit is het een zeer zware periode, die voor velen reeds startte op 4 mei. Het wordt langzaam maar zeker zwaar. Het waren de deugddoende commentaren van de bezoekers die ons op de been hielden. En trouwens op 13 juni opent in de kerk de Leo Baekeland Fototentoonstelling 2015, zodat we zeker niet konden verlengen. Vroeger kon ook niet want toen zat het vliegtuig in Highworth (GB), de thuisstad van Warneford voor een soortgelijke herdenking. Dus aan alle mooie liedjes komt een eind ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten