André Verbeke 2

Uit het archief van Hugo Collumbien kregen we deze foto uit de oude doos van André Verbeke (l.) en Eddy Levis in het huis van Alijn in 1991. Wij bieden ze jullie graag aan.

André Verbeke

Tot onze grote onsteltenis vernemen we het overlijden van onze collega-medewerker André Verbeke.

André, die sedert mensenheugenis actief was in Heemkundige Kring De Oost-Oudburg, in de Heemkundige en Historische Kring Gent en in het DSMG, laat een grote leemte achter.

De goedlachse Gentenaar kon in zijn gezapig dialect uren vertellen over zijn stad en zijn verleden. Hij was steeds bereid om zijn uitgebreide kennis en verzameling met iedereen die met vragen zat te delen.

Wekelijks was hij op dinsdagnamiddag in het DSMG te vinden en hij ging niet aan de slag alvorens bij iedereen eens de deur te hebben open gestoken en met een bulderende 'ieder nen goeie dag' ons gemeend te hebben begroet. We zullen zijn enthousiasme missen.

We zullen zijn verhalen tijdens de koffiepauze missen. Een koffiepauze waar André zich ontpopte tot een 'zoetemuileke'. Steevast meerdere suikertjes in de koffie, een paar koekjes of chocolaadjes en hij kon er weer voor een paar uurtjes tegen.

André vaarwel ...
We zullen de man op wie we steeds konden terugvallen missen.
Aan de familie onze oprechte deelneming bij het heengaan van André.

Luchtschip ontploft boven Gent

Gedurende 4 dagen (5 t/m 8 april 2014) was onze DSMG-medewerker Frederik Vanderstraeten, samen met drie leden van de Poelcapelle 1917 Association, te gast bij de WFA (Western Front Association) te Swindon (GB).

Onze collega was uitgenodigd om zijn lezing over het zeppelinverhaal van Sint-Amandsberg daar te houden op zondagnamiddag 6 april. Een uitdaging omdat het enerzijds in het Engels moest en anderzijds dat dit in het hol van de leeuw was, midden in Warnefordcountry.

Het publiek was uiterst geïnteresseerd en had nog een reeks vragen in petto voor de spreker. Ze gaven te kennen dat ze blij waren het verhaal nu eens van naaldje tot draadje te kennen en waren vol lof over de uiteenzetting. Ze waren echter wel verwonderd dat niemand onder hen er ooit aan had gedacht om de gebeurtenis zelf grondig uit te diepen. Gelukkig hadden ze er in Sint-Amandsberg wel aan gedacht. Na afloop kwam Ian (zie witte pijl foto onder) zich bekend maken als een familielid van Reginald Warneford.

Het WFA had ons bezoek grondig voorbereid en wist perfect wat ik nog wilde zien. Het was uiteraard allemaal gelinkt aan Reginald Warneford. Stuart Witts (foto hieronder) van WFA spaarde geen moeite om aan onze wensen te voldoen.

Hij contacteerde Lady Evans (midden foto onder), die ons in Sevenhampton de Saint-James Church en de omgeving liet zien. Deze kerk met kerkhof stond op het vroegere domein van de Warnefords. Een monumentale dreef gaf toegang tot de 'estate'.

Op het kerkhof rond de kerk vonden we nog een graf van een Warneford. Er lag ook een andere illustere bekende. Hoewel hij niets te maken had met ons verhaal, waren we toch verwonderd daar de laatste rustplaats te vinden van Ian Fleming, de geestelijke vader van 007 (James Bond). Hij rust daar werkelijk 'in the middle of nowhere'.